"«Τραπεζάκια έξω» για τυφλούς και σκύλους-οδηγούς"

"Ονομάζομαι Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, είμαι τυφλή και κάτοχος σκύλου-οδηγού.
Ερευνήτρια στο ΙΤΕ Ηρακλείου, υποψήφια διδάκτωρ στην ιατρική σχολή του παν/μίου Κρήτης και πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής σκύλων-οδηγών «Λάρα».
Ζω στο Ηράκλειο Κρήτης όπου η πρόσβαση του σκύλου-οδηγού επιτρέπεται παντού. Και στην πολιτισμένη υποτίθεται πρωτεύουσα;
Σήμερα , θέλησα να...

πάω με μια φίλη για φαγητό στην ταβέρνα
«Καλοζύμη» που βρίκσεται δίπλα στο πατρικό μου, στο Χαλάνδρι.

Στην είσοδο της ταβέρνας, ο υπεύθυνος μας πληροφόρησε πως απαγορεύονται τα σκυλιά. Απαντήσαμε ότι, έτσι κι αλλιώς
θα τρώγαμε στην αυλή αφού είχε ωραία μέρα.
Εκείνος, αντέτεινε πως ο σκύλος
απαγορεύεται ακόμα και στην αυλή και πρότεινε να… μας βγάλει ένα τραπέζι στο δρόμο!

Φύγαμε και πήγαμε ακριβώς δίπλα
στην ταβέρνα «Ιορδάνης». Δυστυχώς κι εκεί, η ίδια αντιμετώπιση: ο σκύλος δεν επιτρέπονταν ούτε καν στην αυλή…

Κι ερωτώ τους φίλτατους αναγνώστες:

1. Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα μάτια ενός σκύλου;
2. Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει χωρίς τις κατσαρόλες του;
3. Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω δίχως να πω λέξη θα ήμουν εντάξει;