«Είμαι σκουπίδι ανακυκλώσιμο»

13 Μαΐου 2009, 21:36
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, φοιτητής της Ιατρικής, γεννήθηκε με μία σπάνια γενετική ασθένεια, η οποία δεν του επέτρεψε να περπατήσει.

Στα 25 του χρόνια συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνο η νωτιαία μυϊκή ατροφία που περιορίζει τη μετακίνησή του, αλλά και το ελληνικό κράτος-πρόνοιας που τον «εξισώνει» με ένα μπλε κάδο ανακυκλώσιμων σκουπιδιών.

Αυτός ο κάδος τοποθετήθηκε από κάποιους… αρμόδιους ακριβώς μπροστά από τη ράμπα που κατασκευάστηκε για να μπορεί να πηγαίνει στη σχολή του.

«Ονομάζομαι Ανάπηρος Ταλαιπωρημένος και κάθε ημέρα προσπαθώ να προσδιορίσω τον εαυτό μου για να δω που πάω και τι κάνω στη ζωή μου.

Η οικογένειά μου με θεωρεί έξυπνο και ταλαντούχο. Οι άγνωστοι με θεωρούν άχρηστο και καημένο. Και εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι είμαι τελικά μέσα στην κοινωνία. Ξέρω πως όλοι έχουν ένα σκοπό! Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς προσπαθεί να αναδείξει τις καλύτερες δυνατότητες του καθενός μας μέσα από τις κοινωνικές παροχές και την εκπλήρωση των αναγκών.

Εμένα μου έχει δώσει ό,τι έχω ζητήσει ώστε να βιώνω άνετα και να εξυπηρετώ το σύνολο. Άλλωστε είπαμε, αγάπη για οτιδήποτε είναι ελληνικό.

Με έλεγχο των επιδόσεων το κράτος πρόνοιας στο οποίο ζούμε, αξιολογεί ένα προς ένα στα μέλη του, τα χαρακτηριστικά που διαφαίνονται ξεκάθαρα! Πέρασα και εγώ από αυτήν τη διαδικασία και η ζωή μου άλλαξε έτσι ξαφνικά. Κατάλαβα τι είμαι για το ελληνικό κράτος και που με κατατάσσει.

Μέχρι χτες φοβόμουν. Μπορούσα να εξαπατήσω τον περίγυρό μου και να πατήσω επί πτωμάτων ή ήμουν ένα τίποτα μέσα σε αυτήν, των ίσων ευκαιριών, κοινωνία; Μεγάλος προβληματισμός, μεγάλη αγωνία για το ποιος είμαι.

Το κράτος με λόγια απλά και λιτά μου έδειξε με μια εικόνα ακριβώς που ανήκω. Αναδεικνύοντας και εφαρμόζοντας το απόφθεγμα «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» των αρχαίων ΜΕΓΑΛΩΝ Ελλήνων, αφού και η εποχή μας έχει μεγάλους έλληνες, μου έδωσε να καταλάβω πως είμαι ένα σκουπίδι. Μια ράμπα κατασκευάστηκε για να εξυπηρετεί την εύκολη τοποθέτηση του φυσικού μου χώρου, ενός σκουπιδοντενεκέ!

Επιτέλους, μπορώ να λέω περήφανα πως είμαι ένα ΣΚΟΥΠΙΔΙ, όχι όμως ένα τυχαίο, βρώμικο, πατημένο, λερωμένο σκουπίδι. ΕΙΜΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ανακυκλώσιμο που μπαίνω στα καλύτερα σαλόνια, σε μπλε κάδο.

Δεν επιβαρύνω το περιβάλλον και εξοικονομώ ενέργεια για το κράτος μου που τόσο με φροντίζει και με προσέχει! Είμαι χαρούμενος γιατί συνειδητοποίησα πολύ εύκολα τη σημασία που έχω για το κράτος μου. Είμαι ένα άχρηστο, με υπόσταση, τίποτα!

Πλέον ξέρεις που θα με βρεις!!! Μπροστά από μια ράμπα, υπενθυμίζοντας την ισότητα.

Άντε, σε αφήνω τώρα. Πάω να συναντήσω την κάστα μου για να χαθούμε και να εξαφανιστούμε ξανά μέσα στην ανυπαρξία που μας έχει τεθεί!

ΥΓ: Μόλις μετακινήσεις το σπίτι μου κράτος -το μπλε κάδο- μπορείς να το αντικαταστήσεις γρήγορα - γρήγορα με ένα αυτοκίνητο ή με μια ταμπέλα βρε αδελφέ! Ή μπορείς να καταστρέψεις τη ράμπα και να κάνεις ομοιόμορφο πεζοδρόμιο για να μη χαλάς και την αισθητική μας! Ιδέες έχω πολλές. Αν θες, κάλεσέ με!»

Στέλιος Κυμπουρόπουλος